اشعار مناجات با امام حسین(ع) در ماه محرم وصفر
فاطمه نورعلیزاده
آمده ماه صفر من در محرم مانده ام
در هوای هیات و زنجیر و پرچم مانده ام
در کنار پنجره با این دو چشم خیس و سرد
همزبان با شبنم گلبرگ مریم مانده ام
با تمام شعرهایی که همیشه ناقصند
در همین پیراهن مشکی ماتم مانده ام
تو سزاوار تمام مثنوی ها بوده ای
من که در وصف تو حتی در غزل هم مانده ام!
کربلایت می شود یک روز سهم من شود ؟
من هنوز از عطر سیب توست آدم مانده ام...
*****************************
سید پوریا هاشمی
برتو آنهایی که ابراز ارادت میکنند
خویش را با این ارادت با سعادت میکنند
کارشان در این دوماهه گریه بین روضه هاست
با لباس مشکی ات کسب شرافت میکنند
بر عبادتهایشان مهر قبولی میزنند
در نماز خود فقط سجده به تربت میکنند
گرچه در دنیا غم بسیار برخود میخرند
روز محشر که بیاید عزم جنت میکنند
آبرویی را که دارم از تو دارم یاحسین
خلق از عشق شما بر من محبت میکنند
باوضو در خانه ای که روضه باشد میرویم
روضه هایت خانه هارا با قداست میکنند
یادمان باشد که از لطف حسین آقا شدیم
ما که چیزی نیستیم آنها عنایت میکنند
گر نریزیم اشک در غمهای تو پیش خدا
روز محشر چشم ها از ما شکایت میکنند
پیرما میگفت اسلام از محرم زنده ماند
اشک ها از دین پیغمبر حراست میکنند
مانده ام در این روایت که پیمبر گفته است
دوستداران تو در محشر شفاعت میکنند
ما اگر جامه ز تن کندیم مجنونیم و بس
این کبودی ها محبت را روایت میکنند
عده ای بی فکر در فکر و خیالی باطل اند
دائما از ما به کذب و طعنه صحبت میکنند
هرکجا سید علی هل من معینش شد بلند
سینه زنهای حسین فورا اجابت میکنند
زندگی ساده و بی زرق و برقی بایدش
آن کسی را که اطاعت از ولایت میکند
حرف وقتی بی عمل باشد ندارد فایده
سربلندی میکند هرکس اطاعت میکند
ان للقتل الحسین حزن بکاء عالیا
پیش چشمش بر خیامش هتک حرمت میکنند
عده ای دارند بر نیزه سرش را میبرند
مانده روی خاک اما خواهرش را میبرند
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: مناجات با امام حسین(ع)مناجات های محرمی
